پشت این سکوت و سیاهی
کنار گهواره آرزوی محال آمدنت می نشینم
و برای غصه ات
لالایی می خوانم . . . !
به سکوت این قاب عکس خیس دل خوش کرده ام !
مهم نیست که نباشی
همین گریه های بی امان
این یادگارت
کافیست . . .
همیشه
غصه ات را که بغل می کنم
آغوشم بوی تو می گیرد . . .
ببین چقدر شبیه توست
رنگ چشمانت ؛ دریاییست !
گاه آرام و گاه طوفان . . . !