حـالا کـه میـخـواهـی بـروی …. لطفــا قـدمـهـایـتـــ را تنـدتـر بـردار ….
دلـم را فـرستــاده امـ
دنبـالـِـ نخــود سیـــاه . . . !

ستاره سهیل

دوست داشتن ایستادن زیر باران و خیس شدن نیست. دوستى آن است که یکى براى دیگرى چترى شود و آن یکى هرگز نداند که چرا خیس نشد.

ستاره سهیل

ای خدا غصه نخور از تو فراری نشدم
بعد از آن حادثه در کفر تو جاری نشدم
با وجودیکه به حکم تو دلم زخمی شد
شاکی از آنکه مرا دوست نداری نشدم
ابر را چوب همین سادگی اش ویران کرد
منکه ویرانتر از آن ابر بهاری نشدم
ای خدا غصه نخور باز همین می مانم
من زمین خورده این ضربه کاری نشدم
هرکسی خواست تو رااز من جدا سازد دید
هر چه کردی تو به من از تو فراری نشدم

ستاره سهیل

چشمش به دختر افتاد، دلش لرزید رو به تخته کلاس برگشت و فرمول سرعت را نوشت:
V=X.T
فکر کرد دیگر وقتش رسیده، بالاخره تصمیمش را گرفته بود. رو به کلاس برگشت، او نبود.
جایش دانشجوی دیگری نشسته بود.
قدمی با عصا برداشت و عینکش را با انگشت به چشمش نزدیکتر کرد...
جای همه دانشجوهای قبل، کسان دیگری نشسته بودند. دیر بود...
فرمول سرعت را خوب می دانست اما مفهومش را هرگز نفهمیده بود

ستاره سهیل

دهانم پُر از حرف است، حیف با دهان پُر نباید سخن گفت.


ستاره سهیل