لـیـلـــی بــه قصـــه ی خـــود بـــازگــــرد...
اینـجــا "مجنون" با همــه ی لیلی ها"محرم" اســت....
بــه جـــز "لیلی" خـــودش ....

دِل کـَندن از تـو ...
باهـَمه عـِشقی کـه داشـتَم بــِهتـ…
مـَنُ به ی جا رِسونـد ...
کـِ حالا تـو چشـمان یـکی زُل بــِزَنُمُ بــِگَم ....:
عاشـقَمـی... ؟
خـُب بـ درک .....

دستــــــــ مــــــن...
خـــالیستـــــــ از بــودن تـــــو....
امــــا دلـــــم.....
تـــا دلتــــــــ بخـــواهـــد..
از تـــــو پــــر استـــــــ .....

مـــــــــــــرد است دیگر...
گاهی تند میشود گاهی عاشقانه میگوید..
مـــــــــــــرد است دیگر.. غرورش آسمان و دلش دریاست...
تو چه میدانی ازبغض گلو گیر کرده یک مـــــــــــــرد..
تو چه میدانی که چشمانت دنیای او شده..
تو چه میدانی از هق هق شبانه او که فقط خودش خبر دارد و بالشش....؟
مـــــــــــــرد را فقط مـــــــــــــرد میفهمد و مـــــــــــــرد..........

به اندازه ی نوشیدن یک فنجان قهوه ی تلخ بمان، بمان و تحمل کن.....
من نگران بعد رفتنت نیستم....
من نگران خاطرات شیرین لحظه های با تو بودنم که همه را با رفتنت تلخ میکنی.....
پس بمان و با نوشیدن یک فنجان قهوه کام خود را برای مدتی هرچند کوتاه تلخ کن....
و بدان مدتها کام که نه، زندگی من را تلخ کردی......
ومن تلافی جز تعارف یک فنجان قهوه ی تلخ به تو نداشتم...